- de vrouwen voeren de boventoon zeker in de dienstverlenende sectoren zoals horeca en banken
- heel veel loketten van banken, in een klein dorp als Sidney zeker 10 maar wellicht wel 20;
- het rustige verkeersbeeld
- minder modeloze Amerikanen en Amerikaanse dames met pimpelpaarse kleding
- heel veel sportschoenen
- heel rustige supermarkten
- kosten uit eten wellicht lager dan thuis eten op basis van een bezoek aan de supermarkt
donderdag 2 juni 2011
Opvallende punten in de VS en Canada tot nu toe
We lopen hier n ruim een week rond. Wat valt op:
Sidney
Geen tocht over het water naar de whales vandaag. Ze zijn er niet vandaag. De tocht is verplaatst naar morgenochtend. We zullen zien.
Vandaag naar de prachtige tuinen van de familie Butchant geweest, The Budchant Gardens. Zeer indrukwekkend. Naast de bloemenpracht was ook het aantal verschillende volkeren opvallend. Veel Jappanners en uiteraard Amerikanen, maar ook Chinesen (denk ik!) en mensen uit Indonesië. De wereld wordt steeds kleiner.
Vandaag naar de prachtige tuinen van de familie Butchant geweest, The Budchant Gardens. Zeer indrukwekkend. Naast de bloemenpracht was ook het aantal verschillende volkeren opvallend. Veel Jappanners en uiteraard Amerikanen, maar ook Chinesen (denk ik!) en mensen uit Indonesië. De wereld wordt steeds kleiner.
woensdag 1 juni 2011
Sidney-Nanaimo vv
Vandaag een tocht gemaakt naar een van de grootste steden op Vancouver Island, zijnde Nanaimo. Een niet uit te spreken naam. Je zou de klemtoon op de 2e lettergreep moeten leggen. Hoe. Is mij niet echt duidelijk. De tocht er heel wat adembenemend. Op een punt lijk je uit over de landtong waarop Sidney ligt en kijk je naar de VS. Op wellicht 100 km - misschien wel meer - ligt Mount Baker. Helaas was die vandaag niet te zien. Wel Sidney en de eilanden bij Vancouver Island.
Nanaimo heeft de naam een van de mooiste winkelstraten van Canada te hebben. Nou nou, Ali werd daarover op straat geïnterviewd. Ze bevestigde de veronderstelling. Gelukkig werd mij de vraag niet gesteld, anders...
In een van de plaatselijke horecagelegenheden ontmoette ik een oude dame van ver in de 90, die 61 jaar getrouws was geweest. Haar man was 4 jaar geleden overleden. Ze was in goede doen, maar ook wel eenzaam haar 4 kinderen wonen 100-den kilometers verderop. Een van haar zoons had haar uit haar woning "gehaald"en in een appartement gezet nadat ze door 3 jongens was beroofd.
Nanaimo heeft de naam een van de mooiste winkelstraten van Canada te hebben. Nou nou, Ali werd daarover op straat geïnterviewd. Ze bevestigde de veronderstelling. Gelukkig werd mij de vraag niet gesteld, anders...
In een van de plaatselijke horecagelegenheden ontmoette ik een oude dame van ver in de 90, die 61 jaar getrouws was geweest. Haar man was 4 jaar geleden overleden. Ze was in goede doen, maar ook wel eenzaam haar 4 kinderen wonen 100-den kilometers verderop. Een van haar zoons had haar uit haar woning "gehaald"en in een appartement gezet nadat ze door 3 jongens was beroofd.
dinsdag 31 mei 2011
maandag 30 mei 2011
zondag 29 mei 2011
Vancouver
Wat hebben we vandaag een klere eind gelopen. Om de landtong waarop Vancouver ligt. Je bent er bijna een dag mee zoet.
zaterdag 28 mei 2011
Naar Vancouver
Van Issaquah naar Vancouver. Een mooie route van - ik schat - 250 km. Zeker de regio Issaquah/Seattle is indrukwekkend. Niet alleen vanwege de natuur maar ook van de bedrijven die je tegen komt (Boeing, Microsoft etc.) Een heel welvarend gebied. Met op de mooiste plekjes overal huizen.
Naar Issaquah
Van Seatlle naar Issaquah, een tocht van nog geen 50 km. Een mooie tocht van vlak land naar heuvelachtig land met vele meren. Issaquah is paradijselijk gelegen omgeving door heuvels.
donderdag 26 mei 2011
Naar Seattle
Na een ontbijt van veel "high, how are you folks doing today, waffles, fabrieksbrood en creamcheese, staat vandaag een bezoek aan Seattle op het programma. 19 jaar geleden zijn we er in de camper alleen langs gereden op weg naar Mission. Nu nemen we er meer tijd voor. de regen houdt het gelukkig voor gezien en de lucht klaart op. Via de Alska higway rijden we op Seattle aan. Rechts de zee en links de fraaie skyline van Seattle, een mooi beeld. Rustig rijden we de stad in, op zoek naar een parkeerplek. Seattle heeft nogal wat hoogteverschil. Snelwegen lopen op drie nivea's boven elkaar. We parkeren uiteindelijk op zeeniveau tegenover het aquarium van Seattle. Inmiddels is het zonnig (maar fris) en licht aan de overkant van de zeestraat de besneeuwde toppen van de Olympic Mountains op. Voor de kust van Seattle bevinden zich nog tal van eilanden.
We lopen langs de boulevard en bekijken de totstandkoming van een heuze totempaal. Een immense boomstam wordt fraai besneden. Langs de kust en ook verder in de stad staan verschillen totempalen. De sporen van de Indiaanse geschiedenis zijn hier duidelijk zichtbaar, ook in de straatnamen en de plaatsnamen in de omgeving. (Issaqaw, Sammanish etc). Ik had me dat niet zo gerealiseerd. Vanaf Seattle vertrokken ook de boten naar Alaska en Klonkite (Canada) ten tijde van de goldrush aan het begin van de 20ste eeuw).
We lopen de stad in op weg naar Pioneersquare. Bij een bankautomaat pinnen we wat dollars. Dat gaat niet helemaal vanzelf. Bijna had ik weer drie keer de verkeerde pincode voor mijn creditcard gebruikt, omdat ik dacht mijn pinpas in de gleuf te hebben gestopt. En toen we onze eerste dollars aan koffie besteedde attendeerde een vrouw achter ons erop dat we het programma niet goed hadden afgesloten, waardoor een onverlaat gewoon geld had kunnen opnemen van mijn rekening. Had de vraag. do you want another transaction nog met nee moeten beantwoorden. Nou, goeie les.
We bestijgen de trappen naar first Avenue en staan meteen voor het Art Museum. Een grote bewegend beeld, als een uit zwart papier geknipte pop voor het schaduwtheater vangt de blikken op. Even geen kunst nog, we slenteren verder door de straten en bewonderen de mooie winkels. Het doet heel europees aan allemaal. Op pioneersquare fotografeer ik Piet naast een etalagepop met een moderne kilt. Die kan je daar aanschaffen, maar Piet meent dat een rokje hem niet staat. We lopen een winkel binnen met prachtig houtwerk "the secret life of trees". Ik ben op slag verliefd op een sieradenkist met drie lagen, op de hoeken fraai ingelegd. Het prijskaartje doet de liefde enigszins bekoelen en uiteindelijk stel ik me tevreden met drie houten tolletjes op en plankje. We duiken nog wat galleries in en zien dat de Indiaanse kunst met een moderne twist daarin veel ruimte krijgt. Op een plein met historische panden, veel zwervers en een aantal totempalen gaan we een bakkerij annex lunchshop in en eten wat. Het brood is heerlijk, niet te vergelijken met het kleffe fabrieksbrood aan het ontbijt. We lopen verder over 2de avenue en ik probeer de doorkijkjes naar zee en de dubbele wegen die er voor langs lopen te vangen. We komen aan de Piketmarket. Daar worden verse vis en groente verhandeld in een oud houten galleriegebouw met uitzicht op zee. Het is ook een toeristische attractie van de eerste orde en dus is het er druk en is er veel meer te koop. Bij de bloemenstallen staan nog emmers vol tulpen, one dollar per stem, toemaar. Ze zien er anders uit dan onze tulpen, dikkere en rechtere stelen, en ook andere kleuren. We lopen door op zoek naar de Space Needle waar we al een glimps van opgevangen hebben tussen de gebouwen door, maar nu lijkt het ding zich aan het gezicht te onttrekken. We komen in rustiger buurten en geven het bijna op als we hem echt in het visier krijgen. De zon geeft het op en in de miezer lopen we naar de Europoort van Seattle. Als we de rij voor de lift naar boven zien, besluiten we de stad maar niet van bovenaf te bekijken. Mijn blik was gevallen op een vreemdsoortig roestbruine ronde vorm achter de spaceneadle. Dichterbij gekomen blijkt dat een gebouw van Gehry te zijn en ik val in van de ene verbazing in de andere. Wat een onbeschrijvelijk, niet te bevatten gebouw is dat, met al zijn asymetrische ronde vormen, die soms aan zwerfkeien en dan weer aan een groot hart met afgeknipte bloedvaten doet denken. Anders dan het gebouw in Bilbao is het niet alleen zilverkleurig, maar ook rood, babyblauw, geel en paars. Het bevat 2 musea en het een muziek experience centre, waar je van alles zelf kunt doen, en beluisteren. In de hal zijn permanente videopresentaties van Jimmy Hendriks en Curt Cobain van Nirvana, de grote muzikale zonen van de stad. Het gebouw is een ervaring op zich. Ik probeer het in foto's te vangen, maar dat is eigenlijk niet te doen. nergens doet het zich als een geheel voor. Steeds zie je maar een deel. We lopen terug. Een enorme plensbui jaagt ons een kroeg in. Na en half uur komt de zon weer tevoorschijn en gaan we op zoek naar de parkeergarage waar we voor 6 uur de auto moeten ophalen. Van in de stad blijven eten kan dus geen sprake zijn. De kilometers stadswandeling prikken inmiddels in onze kuiten, dus we willen ook wel. langs een andere route rijden we terug. De maag knort inmiddels en we besluiten snel wat te eten in een van de vele ketens vlak bij het restaurant. Bulls pen wordt het, zo'n nep mexicaans gebouw. Ik kijk ook hier weer mijn ogen uit. Hier zit de doorsnee Amerikaan, met de basebalcap op het hoofd vergroeid en meestal kilo's en kilo's te zwaar. Overal waar je kijkt staat de tv aan, zodat je geen wedstrijd hoeft te missen. Lichtreclames vrolijken de zaak op. De sfeer is oke en de bediening, zoals altijd opgewekt. Van dit meisje kan ik het verdragen. Lijkt bij haar te passen. De stake is veel te groot, maar verbazingwekkend lekker! En dat voor 10 dollar, nog salade erbij, ookal is die in dressing verdronken en vers garlic bread. Voldaan rollen we het hotel binnen, proberen dapper de avond door te komen met boeken en tv maar om 9 uur slapen we allebei. Seattle, we'll be back.
We lopen langs de boulevard en bekijken de totstandkoming van een heuze totempaal. Een immense boomstam wordt fraai besneden. Langs de kust en ook verder in de stad staan verschillen totempalen. De sporen van de Indiaanse geschiedenis zijn hier duidelijk zichtbaar, ook in de straatnamen en de plaatsnamen in de omgeving. (Issaqaw, Sammanish etc). Ik had me dat niet zo gerealiseerd. Vanaf Seattle vertrokken ook de boten naar Alaska en Klonkite (Canada) ten tijde van de goldrush aan het begin van de 20ste eeuw).
 |
| Totempaal op Pioneersquare |
We bestijgen de trappen naar first Avenue en staan meteen voor het Art Museum. Een grote bewegend beeld, als een uit zwart papier geknipte pop voor het schaduwtheater vangt de blikken op. Even geen kunst nog, we slenteren verder door de straten en bewonderen de mooie winkels. Het doet heel europees aan allemaal. Op pioneersquare fotografeer ik Piet naast een etalagepop met een moderne kilt. Die kan je daar aanschaffen, maar Piet meent dat een rokje hem niet staat. We lopen een winkel binnen met prachtig houtwerk "the secret life of trees". Ik ben op slag verliefd op een sieradenkist met drie lagen, op de hoeken fraai ingelegd. Het prijskaartje doet de liefde enigszins bekoelen en uiteindelijk stel ik me tevreden met drie houten tolletjes op en plankje. We duiken nog wat galleries in en zien dat de Indiaanse kunst met een moderne twist daarin veel ruimte krijgt. Op een plein met historische panden, veel zwervers en een aantal totempalen gaan we een bakkerij annex lunchshop in en eten wat. Het brood is heerlijk, niet te vergelijken met het kleffe fabrieksbrood aan het ontbijt. We lopen verder over 2de avenue en ik probeer de doorkijkjes naar zee en de dubbele wegen die er voor langs lopen te vangen. We komen aan de Piketmarket. Daar worden verse vis en groente verhandeld in een oud houten galleriegebouw met uitzicht op zee. Het is ook een toeristische attractie van de eerste orde en dus is het er druk en is er veel meer te koop. Bij de bloemenstallen staan nog emmers vol tulpen, one dollar per stem, toemaar. Ze zien er anders uit dan onze tulpen, dikkere en rechtere stelen, en ook andere kleuren. We lopen door op zoek naar de Space Needle waar we al een glimps van opgevangen hebben tussen de gebouwen door, maar nu lijkt het ding zich aan het gezicht te onttrekken. We komen in rustiger buurten en geven het bijna op als we hem echt in het visier krijgen. De zon geeft het op en in de miezer lopen we naar de Europoort van Seattle. Als we de rij voor de lift naar boven zien, besluiten we de stad maar niet van bovenaf te bekijken. Mijn blik was gevallen op een vreemdsoortig roestbruine ronde vorm achter de spaceneadle. Dichterbij gekomen blijkt dat een gebouw van Gehry te zijn en ik val in van de ene verbazing in de andere. Wat een onbeschrijvelijk, niet te bevatten gebouw is dat, met al zijn asymetrische ronde vormen, die soms aan zwerfkeien en dan weer aan een groot hart met afgeknipte bloedvaten doet denken. Anders dan het gebouw in Bilbao is het niet alleen zilverkleurig, maar ook rood, babyblauw, geel en paars. Het bevat 2 musea en het een muziek experience centre, waar je van alles zelf kunt doen, en beluisteren. In de hal zijn permanente videopresentaties van Jimmy Hendriks en Curt Cobain van Nirvana, de grote muzikale zonen van de stad. Het gebouw is een ervaring op zich. Ik probeer het in foto's te vangen, maar dat is eigenlijk niet te doen. nergens doet het zich als een geheel voor. Steeds zie je maar een deel. We lopen terug. Een enorme plensbui jaagt ons een kroeg in. Na en half uur komt de zon weer tevoorschijn en gaan we op zoek naar de parkeergarage waar we voor 6 uur de auto moeten ophalen. Van in de stad blijven eten kan dus geen sprake zijn. De kilometers stadswandeling prikken inmiddels in onze kuiten, dus we willen ook wel. langs een andere route rijden we terug. De maag knort inmiddels en we besluiten snel wat te eten in een van de vele ketens vlak bij het restaurant. Bulls pen wordt het, zo'n nep mexicaans gebouw. Ik kijk ook hier weer mijn ogen uit. Hier zit de doorsnee Amerikaan, met de basebalcap op het hoofd vergroeid en meestal kilo's en kilo's te zwaar. Overal waar je kijkt staat de tv aan, zodat je geen wedstrijd hoeft te missen. Lichtreclames vrolijken de zaak op. De sfeer is oke en de bediening, zoals altijd opgewekt. Van dit meisje kan ik het verdragen. Lijkt bij haar te passen. De stake is veel te groot, maar verbazingwekkend lekker! En dat voor 10 dollar, nog salade erbij, ookal is die in dressing verdronken en vers garlic bread. Voldaan rollen we het hotel binnen, proberen dapper de avond door te komen met boeken en tv maar om 9 uur slapen we allebei. Seattle, we'll be back.
Reis Schiphol - Seattle
Tegen 12-en landden op we na een rustige vliegreis van negen uur op een regenachtig Seattle/Tacoma Airport. Een computerstoring bij the customs hield ons wat langer aan boord dan gewild, maar achteraf viel het mee. Vervolgens met zijn allen in de rij voor de paspoortcontrolles, die zeer grondig werd uitgevoerd: paspoort bestuderen, vragen beantwoorden: waar ga je naar toe, ben je hier vaker geweest en biometrische gegevens opmeten. Alle vingers van beide handen op de scanner en je ook nog een irisscan. Hoe zouden de burkababes dat nu doen. Drie van onze medepassagiers waren van top tot teen in het zwart gehuld; geen glimpje huid bloot. Zelfs de handen in zwarte handschoenen gestoken en geen netje voor de ogen. Die arme vrouwen zagen dus werkelijk geen hand voor ogen! Maar voor de irisscan ging de flap toch omhoog. Onderwijl kletsten we met een medepassagier uit Amsterdam die ons Seattle aanprees Ze kwam er elk jaar. Na de paspoortcontrole en de douane ging het snel. De koffers stonden al naast de band op ons te wachten. Op de shuttle naar de aankomsthal en door naar de autoverhuur. We hadden een keurige middenklasser besteld, maar de verhuurdame probeerde ons een duurdere en grotere auto aan te smeren en nog allerlei verzekeringen. Wekte flink mijn irritatie op. Goed, eindelijk op weg, zonder tomtom, want dat was ook nog weer een hap extra. Na wat zoekwerk vonden we de Best Western, kleurloos, maar degelijk. Grote kamer en twee grote, zachte bedden. Inmiddels was het voor ons midden in de nacht en Seattle nog maar begin van de middag. Piet heeft nog wat boodschappen in de buurt gehaald en daarna zijn we in slaap gesukkeld. Om half 8 plaatselijke tijd, en voor ons half 5 's ochtends hebben we ons uit de slaap gerukt en zijn we wat gaan eten. Zalm, daar kan je je toch geen buil aan vallen. Nou, dat kan heel goed, zelden zo'n smakeloos door en door gaar gestoomd stuk vis op mijn bord gehad. Na 1 hap was het al genoeg. Eetlust was toch al verdwenen. De serveersters, beide al flink op leeftijd bleven stoicijns glimlachten en opgewekt kraaien. Waar halen ze dat vandaan, die eeuwige cheerfullniss! Hi, how are jou guy's doing tonight. Slapen dus maar. Inslapen is geen probleem, maar blijven slapen wat anders. Enfin, we hebben het tot half 7 volgehouden. De tv trakteerde ons voortdurend ophet laatste nieuws over de deadly tornedeao's en de floods in de north west. Want regen doet het al een hier al een hele tijd!. Op naar Seattle vandaag.
Abonneren op:
Posts (Atom)